Rozdział 3: Kraina Wody.
„Kraina Wody” – Trzeci Rozdział Labiryntu Marzeń
Czas na trzecią część magicznej podróży Ani, Kasi i Patryka! Wchodzimy w „Labirynt Marzeń: W Świecie Snów”, gdzie sny i wyobraźnia splatają się w jedno. Tym razem nasi mali bohaterowie trafiają do Krainy Wody, pełnej cudownych dźwięków, tajemnic i lekcji współpracy. 
O czym jest rozdział 3?
W Krainie Wody, dzieci stają na piaszczystej wyspie otoczonej krystalicznie czystym jeziorem. Po jego powierzchni unoszą się delikatne fale, a w oddali słychać śpiew wodnych ptaków – rybitw, czapli i żurawi. 
Woda błyszczy jak diamenty, a ich przewodniczką staje się świetlista rybka o łuskach jak małe lusterka. 
Dzięki współpracy, odwadze i spostrzegawczości Kasi, dzieci odnajdują ścieżkę przez śliskie kamienie. Trzymając się za ręce, pokonują przeszkody i docierają do drzwi prowadzących do kolejnego etapu przygody. 
Czego uczy Kraina Wody?
Dla dzieci:
Jak ważna jest współpraca w pokonywaniu trudności.
Rozwijania spostrzegawczości i ufania swojej intuicji.
Odwagi w podejmowaniu kolejnych kroków, nawet jeśli są trudne.
Dla rodziców:
Rozmów o tym, jak wspierać innych w trudnych chwilach.
Nauki, że zaufanie do siebie nawzajem buduje siłę drużyny.
Czasu na wspólne czytanie, które inspiruje i rozwija wyobraźnię.
Dodatkowo… Piosenka z Krainy Wody!
Przenieście się w świat marzeń i śpiewajcie razem z nami! 
Zajrzyj do trzeciego rozdziału i daj się porwać magii Krainy Wody. Razem z Anią, Kasią i Patrykiem odkrywaj, jak piękna i ważna jest współpraca!
„Labirynt Marzeń: W Świecie Snów”
Rozdział 3: Kraina Wody
Ania, Kasia i Patryk ruszyli w labirynt. Każdy ich krok wydawał się prowadzić do nowej tajemnicy. Szli tak chwil kilka, skręcając w lewo, następnie w prawo i znowu w lewo. Po chwili, idąc jeszcze kilka kroków naprzód, weszli do pomieszczenia, które wygląda jak magiczna kraina wypełniona.. wodą.
Stanęli na małej, piaszczystej wyspie otoczonej krystalicznie czystym jeziorem.
Po jego powierzchni unosiły się delikatne fale, a z oddali usłyszeli dźwięki przypominające śpiew wodnych ptaków, Rybitw, Czapli i Żurawi, a także szum jakby wodospadów. W okół wyspy unosiła się delikatna mgła, dodając temu wszystkiemu magicznego uroku.
Stojąc tak zafascynowani zobaczyli, że po drugiej stronie są.. kolejne drzwi! Niestety, droga do nich nie wygląda łatwo, pomimo iż woda przepięknie błyszczy jak diamenty w świetle światła.
Ale pięknie! Jakbyśmy byli w bajce – zachwyciła się Ania, rozglądając się do okoła. Po chwili zapytała przegryzając delikatnie wargę: Pięknie, ale… ale jak się stąd wydostaniemy?
Patryk przykucnął przy brzegu i zaczął ocenić głębokość wody.
Może spróbujemy przepłynąć na drugą stronę? Nie wygląda na zbyt głęboką – zasugerował, choć w jego głosie słychać jest niepewność.
Kasia, jak zwykle, zawsze zwracająca uwagę na szczegóły rozejrzała się i.. wskazała ręką na kilka kamieni wystających z wody.
Poczekajcie! Spójrzcie! Te kamienie tworzą coś w rodzaju ścieżki. Może tędy uda nam się przejść?
Ania podeszła bliżej i kiwnęła głową.
Dobra myśl, Kasia. Ale musimy iść ostrożnie, żeby się nie poślizgnąć.
Patryk, z entuzjazmem, wykrzyczał:
To co, idziemy?! Razem na pewno damy radę!
Trzymając się za ręce, Ania, Kasia i Patryk zaczęli ostrożnie przechodzić po kamieniach. Każdy krok wymaga skupienia, bo ich powierzchnia jest bardzo śliska. Woda delikatnie obmywa ich buty, a Kasia, jako najspokojniejsza, uspokaja pozostałych.
Powoli kochani, jeden krok na raz. Razem to zrobimy.
W pewnym momencie Patryk poczuł, jak jeden z kamieni zachybotał się. Odruchowo ścisnął mocniej dłonie dziewczyn, czując, że równowaga całej grupy jest najważniejsza. Trzymajcie się mocno! – zawołał udając spokojnego, ale jego serce biło jak szalone.
Idąc dalej, Ania nagle zatrzymała się na środku.
Czekajcie! Tam chyba coś jest… powiedziała, wskazując na bąbelki unoszące się w wodzie.
W tej chwili woda zaczyna lekko falować, a obok kamieni pojawia się mała, świetlista rybka. Jej łuski zamigotały jak małe lusterka w świetle. Rybka popływała chwilę w kółko, spojrzała na nich swoimi błyszczącymi oczkami, jakby chciała powiedzieć: Chodźcie za mną. A potem, jakby zapraszając, zaczęła prowadzić dzieci w stronę brzegu.
Ona nas prowadzi! – zawołała Ania.
To chyba znak, że idziemy dobrze – powiedziała Kasia.
Kiedy wreszcie dotarli na drugi brzeg, rybka jak sie szybko pojawiła, tak szybko zniknęła, a przed nimi pojawiły się duże drzwi z rzeźbionymi wzorami wody i fal.
Udało się! – woła Ania radując się i podskakując lekko z ekscytacji.
Patryk spojrzał na Kasię i powiedział:
To była przygoda! Twoja spostrzegawczość nas uratowała. Dzięki!
Kasia uśmiechnęła się, rumieniąc lekko.
Nie ma sprawy. Razem jesteśmy drużyną, prawda?
Cała trójka jednocześnie otworzyła drzwi, które.. prowadzą do miejsca, istniejącego tylko w snach. Pełni nowej energii i pewności, że współpraca to klucz do sukcesu ruszyli przed siebie. A tam…
