„Cztery sekundy przed północą”
Cztery Sekundy Przed Północą – opowieść immersyjna, która pozwoli Ci zobaczyć świat oczami dziecka w spektrum autyzmu 
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak wygląda świat dla dziecka, które odbiera rzeczywistość inaczej?
Dźwięki, które są zbyt głośne. Światła, które rażą do bólu. Emocje ludzi, które są jak tajemniczy kod, którego nie można rozszyfrować.
To historia Stasia, chłopca, który każdej nocy na cztery sekundy przed północą przenosi się do świata, w którym te trudności znikają. W tym alternatywnym świecie ludzie są czytelni, dźwięki delikatniejsze, a myśli płyną swobodnie.
Staś zaczyna dostrzegać, jak funkcjonuje świat bez jego ograniczeń i uczy się, jak przenieść te doświadczenia do prawdziwego życia.
Podcastowa terapeutyczna bajka immersyjna, który nie tylko opowiada, ale pozwala doświadczyć.
Moja pionierska koncepcja tworzenia takiej narracji, która pozwoli odbiorcom poczuć i zrozumieć świat z tej perspektywy.
Kreuje nową wartość do istniejących materiałów na ten temat. To już naprawdę bardzo zaawansowany poziom.
„Cztery Sekundy Przed Północą” to niezwykła podróż. Każdy odcinek przeniesie Cię do umysłu dziecka w spektrum, pozwalając zrozumieć jego wyzwania, emocje i sposób postrzegania rzeczywistości.
Co wyróżnia tę historię?
Narracja oczami dziecka – opowiadana w pierwszej osobie, byś mógł poczuć ją na własnej skórze.
Dwa światy – rzeczywistość pełna sensorycznych wyzwań i świat, w którym wszystko staje się łatwiejsze.
Głębokie przesłanie – akceptacja siebie, odnalezienie swojego miejsca i nauka funkcjonowania w świecie pełnym bodźców.
Realizm i emocje – historia inspirowana rzeczywistymi doświadczeniami dzieci w spektrum autyzmu.
Nowoczesna forma – bez tekstu, bez obrazków – tylko Twój umysł i dźwięk, który przeniesie Cię do wnętrza tej historii.
Dla kogo jest ta podcastowa immersja?
Dla dzieci (8-12 lat) – aby zrozumiały siebie i innych.
Dla rodziców – by mogli wejść w świat swojego dziecka.
Dla nauczycieli i terapeutów – jako narzędzie pomagające w pracy z dziećmi w spektrum.
Dla każdego, kto chce poczuć, jak to jest być „innym” w świecie, który nie zawsze to rozumie.
Staś zaczyna swoją podróż. Czy zdąży nauczyć się wszystkiego, zanim jego zegar całkowicie wyblaknie?
Jesteś gotowy/a na podróż, jakiej jeszcze nie było?
„Cztery sekundy przed północą”
Odcinek 1: Oswajanie Świata – Pierwszy krok w nieznane.
Czy świat wygląda tak samo dla każdego?
Co, jeśli ktoś odbiera go inaczej – bardziej intensywnie, głębiej, pełniej? Co, jeśli hałas boli, światło rani, a emocje ludzi są zagadką bez klucza?
Odcinek 2: Komunikacja z ludźmi.
Co by było, gdyby rozmowa nie była testem? Bez presji, bez lęku, bez analizowania każdej odpowiedzi?
Twarze ludzi przestają być zagadką. 
Emocje nie są już tajemniczym kodem. 
Rozmowa płynie naturalnie. Po raz pierwszy czuje, że może po prostu być sobą.
Odcinek 3: Radzenie Sobie z Nowymi Sytuacjami.
Nowe miejsca. Nieznane sytuacje. Tłum ludzi.
W prawdziwym świecie Staś unikałby takich momentów. Zmiana planów, konieczność rozmowy z nauczycielem, podjęcie decyzji – to wszystko budziło lęk.
Odcinek 4: Znalezienie Przyjaciela.
Bycie częścią grupy – proste dla jednych, wyzwanie dla innych. W świecie, gdzie każdy ma swoją rolę, Staś zawsze stał z boku. Nie dlatego, że nie chciał. Po prostu nie wiedział, jak zacząć. 
Na boisku szkolnym dzieci grają w piłkę. 
Śmiech. Krzyki. Błyskawiczne podania. Staś patrzy z dystansu. Zadaje jedno pytanie, które dla niego znaczy wszystko: „Mogę zagrać?”
I nagle wszystko się zmienia.
Odcinek 5: Akceptacja Siebie.
To nie jest zwykłe zakończenie. To moment, w którym wszystko się zmienia.
Staś nie jest już tym samym chłopcem, który czuł się zagubiony w świecie pełnym dźwięków, emocji i niepewności.
Nie potrzebuje już alternatywnej rzeczywistości, by czuć się dobrze.
Nie musi chować się w cieniu ani czekać, aż ktoś podejmie decyzję za niego.
Tym razem to on stoi na środku klasy. Mówi. I świat go słucha.
Słowa płyną naturalnie, bez lęku. Bo już wie… Jest wartościowy dokładnie taki, jaki jest. „Twoje słowa mają wartość.” To zdanie pada od nauczycielki. Ale Staś nie potrzebuje już potwierdzenia od innych. Patrzy na świat inaczej. Na siebie inaczej. Bo zrozumiał coś najważniejszego: nie musi być kimś innym. A potem… czas się kończy. Zegar wibruje po raz ostatni. Kolory blakną. Dźwięki cichną. Staś wraca. Ale tej nocy nie czuje strachu. Obudził się. Świat jest ten sam. Ale on już nie jest tym samym chłopcem. 
Zegar? 
„Nie przestał działać. Staś po prostu już go nie potrzebuje”
Znalazł własną drogę.
To nie tylko historia. To doświadczenie, które zmienia spojrzenie na świat.
DZIĘKUJĘ, ŻE BYLIŚCIE CZĘŚCIĄ TEJ PODRÓŻY!