Twórz Własną Bajkę – Przemysław Skowron 2024
Przewodnik „Jak stworzyć własną bajkę terapeutyczną”
Wybór tematu.
1. Wybór tematu:
Wybór tematu jest kluczowym pierwszym krokiem w tworzeniu bajki terapeutycznej, ponieważ to on nadaje kierunek całej historii i pomaga skupić się na konkretnych emocjach lub trudnościach, które chcemy poruszyć. Najlepiej, aby temat był bliski dziecku, jego przeżyciom i uczuciom.
Zrozumienie emocji dziecka: Zanim rozpoczniesz pisanie, zastanów się, jakie emocje dominują w życiu Twojego dziecka. Czy często czuje lęk, złość, czy może smutek? Może obawia się ciemności, ma trudności z nawiązywaniem przyjaźni, albo przeżywa smutek po stracie bliskiej osoby? Poznanie tego, co najbardziej go dotyka, pomoże dobrać temat, który będzie miał dla niego terapeutyczne znaczenie.
Wspólna rozmowa: Porozmawiaj z dzieckiem na temat jego uczuć i emocji. Możesz to zrobić podczas codziennych czynności, takich jak wspólne zabawy czy spacer. Zadawaj pytania: „Czy jest coś, co Cię ostatnio martwiło?” lub „Jak się czułeś, kiedy ostatnio…?”. Te rozmowy mogą podsunąć pomysł na temat bajki i pomogą dziecku zrozumieć, że to, co czuje, jest ważne.
Inspiracje z codziennego życia: Często najlepsze tematy bajek pojawiają się z obserwacji codziennych sytuacji, w ten sposób powstało wiekszość moich bajek. Na przykład, jeśli dziecko zmaga się z nieśmiałością przed nowymi znajomymi, temat bajki może opierać się na przygodach bohatera, który odkrywa w sobie odwagę, aby nawiązać nowe przyjaźnie. Może to być też historia o małej postaci, która boi się ciemności i uczy się, że w ciemności mogą kryć się rzeczy przyjazne, a nie straszne. Albo dla przykładu Jasio pytający „Czy kury skaczą?” – W ten sposób powstała bajka, która nie daje jednoznacznej odpowiedzi, ale uczy wytrwalości oraz tego, że warto pytać, by poszerzać wiedzę.
Najpopularniejszymi przykłady tematów są:
Strach przed ciemnością
Złość i jak sobie z nią radzić
Smutek np. po rozstaniu z przyjacielem
Nieśmiałość w nowych sytuacjach
Tęsknota za bliskimi
Radzenie sobie z frustracją
Pamiętajcie, że wybór tematu powinien być prosty i zrozumiały, dostosowany do wieku dziecka. Nie musisz wybierać bardzo poważnych tematów – nawet codzienne trudności mogą być świetną inspiracją do stworzenia bajki, która pomoże dziecku lepiej zrozumieć siebie i swoje emocje. Wybierz temat, który jest aktualny i ważny dla Twojego dziecka, a pisanie stanie się nie tylko twórczą zabawą, ale też wartościową formą wsparcia.
Bohaterowie.
2. Bohaterowie:
Bohaterowie są sercem każdej opowieści. To właśnie oni przeżywają przygody, uczą się, zmieniają i inspirują małych słuchaczy. Dobrze skonstruowany bohater może pomóc dziecku utożsamić się z opowieścią, zobaczyć w niej swoje emocje i przeżycia, a także znaleźć sposób na radzenie sobie z trudnościami. Oto, jak podejść do tworzenia bohaterów bajki terapeutycznej:
Wybór głównego bohatera: Zacznij od głównego bohatera, który będzie centralną postacią historii. Może to być dziecko o cechach zbliżonych do Twojego dziecka, ale równie dobrze możesz postawić na fantastyczne postacie, takie jak zwierzątka, lalki, smoki czy inne stworzenia. Ważne, aby bohater posiadał cechy, które ułatwią dziecku utożsamienie się z nim – może być nieśmiały, ciekawski, odważny lub mieć inne cechy, które odzwierciedlają emocje i doświadczenia dziecka. Większość moich bohaterów bajek wymyślamy wspólnie z synkiem, to on jest główną inspiracją, a dzieci mają niesamowitą fantazję. Przykłady bohaterów:
Mała myszka, która boi się wszystkiego, ale ma wielkie serce. Tym sposobem powstała „Mgiełka w Szkole”, dodatkowo połączyłem ją z drugim bohaterem „Muchą o imieniu Wiatr” jako postac wspierająca. By przybliżyć dziecku postać i cel bajki terapeutycznej, osadziłem całość przygody w szkole synka.
Miś, który szybko się złości, ale uczy się, jak wyrażać złość bez krzywdzenia innych.
Mała dziewczynka o imieniu Ania, która tęskni za rodzicem, gdy idzie do przedszkola.
Smok, który jest nieśmiały i obawia się, że jego ryk przestraszy przyjaciół.
Postacie wspierające: Wprowadź postacie wspierające, które pomogą głównemu bohaterowi przejść przez jego emocjonalną podróż. Mogą to być przyjaciele, mentory lub magiczne stworzenia, które udzielają rad, wspierają, albo czasem stają się wyzwaniem do pokonania. Postaci wspierające mogą symbolizować różne aspekty emocji lub sytuacji, które dziecko może napotkać w swoim życiu.
Przykłady postaci wspierających z moich bajek:
Już wspomniana mucha o imieniu Wiatr, ktora staje sie przyjacielem Mgielki.
Pola – która jest siłą napędową Szczurka Wąchacza, by odnaleźć swą przyjaciółkę.
Kwiatek! Tak, Kwiat Przyjaźni, gdzie Marysia prosi go o pomoc dla innych.
Antagoniści i wyzwania: Nie każda bajka terapeutyczna musi mieć antagonistę w klasycznym sensie (dla przykładu w bajce Kłamczucha 2024, głowna bohaterka jest jednocześnie antagonistką), ale może mieć przeszkody, które bohater musi pokonać (Sackboy i przyjaciele Pleciona Lalka i Guzikowy Chłopiec gdzie na różnych planetach pokonują zło w różnych postaciach). Takimi przeszkodami mogą być personifikacje emocji, np. złość jako burza, strach jako ciemny cień, smutek jako deszczowa chmurka. Te metafory mogą pomóc dziecku zrozumieć, że emocje nie są wrogami, ale częścią nas, którą można poznać i oswoić.
Cechy i osobowość bohaterów: Pisząc terapeutyczną bajkę upewnij się, że Twoi bohaterowie mają cechy, które pomagają przede wszystkim Twojemu dziecku widzieć ich jako autentyczne i bliskie. Dodaj szczegóły dotyczące ich wyglądu, sposobu mówienia czy ulubionych czynności. To sprawia, że postać staje się bardziej „żywa” i ciekawsza dla dziecka.
Tworząc bohaterów, pamiętaj, że to oni będą przewodnikami dziecka po świecie emocji, a nie Ty. Warto, aby byli różnorodni, mieli swoje mocne i słabe strony, a ich historia odzwierciedlała prawdziwe wyzwania i sposoby ich przezwyciężania. Postaci, które odzwierciedlają emocje, uczą, że każda emocja jest ważna i można ją zrozumieć. Zachęcaj dziecko do wymyślania cech bohaterów wspólnie z Tobą – to wzmacnia ich zaangażowanie i rozwija kreatywność, o czym przekonałem się osobiście nie raz.
Otoczenie i świat bajki.
3. Otoczenie i świat bajki
Otoczenie, w którym rozgrywa się akcja bajki, ma ogromne znaczenie dla całej opowieści. To ono nadaje historii charakter, tworzy kontekst i pozwala dziecku zanurzyć się w świecie wyobraźni. Wybór odpowiedniego miejsca i jego opisanie pomaga budować nastrój i podkreśla emocje, które chcemy przekazać. Oto, jak podejść do tworzenia otoczenia bajki terapeutycznej:
Wybór miejsca: Zastanów się, gdzie będzie toczyć się akcja Twojej bajki. Miejsce to może być realistyczne, takie jak szkoła (Mgiełka w Szkole, Kłamczucha2024), plac zabaw czy pokój dziecka, ale może też być całkowicie fantastyczne, jak magiczny las (Magiczne Kamyki i Wesołe Zwierzęta), plaża na obcej planecie podobnej do naszej (Zebry na plaży), czy planeta z włóczki (Sackboy i Przyjaciele). Miejsce powinno odzwierciedlać temat bajki i wspierać przekaz emocjonalny, który chcesz przekazać.
Przykłady otoczeń:
Magiczny las, gdzie każdy krzew i drzewo szepczą tajemnice, a zwierzątka potrafią rozmawiać ze sobą.
Planeta z włóczki, przyjazna i ciepła, która pomaga bohaterom być nastawionym na dobro dla innych.
Szkoła przyjaźni, gdzie każda klasa jest inna i uczy czegoś wyjątkowego, np. jak radzić sobie z trudnymi emocjami.
Pokój marzeń, który ożywa, gdy bohater jest sam – zabawki przemawiają, a ściany zmieniają kolor w zależności od nastroju.
Budowanie atmosfery: Otoczenie, w którym toczy się akcja, powinno wspierać nastrój historii. Jeśli opowiadasz o strachu, miejsce może być ciemne, tajemnicze, z delikatnymi światełkami. Gdy historia dotyczy radości, miejsce może być jasne, kolorowe i pełne śmiechu. Opisywanie otoczenia za pomocą szczegółów takich jak dźwięki, zapachy czy kolory pozwala dziecku lepiej poczuć atmosferę opowieści.
Wykorzystanie otoczenia do przekazu emocji: Otoczenie może być także metaforą emocji bohatera. Na przykład, bohater, który czuje smutek, może znajdować się w deszczowym mieście, gdzie każda kropla deszczu symbolizuje jego łzy. Kiedy zaczyna sobie radzić z emocjami, deszcz ustaje, a na niebie pojawia się tęcza. Takie elementy wzmacniają przekaz terapeutyczny bajki i pomagają dziecku zrozumieć, że emocje mogą się zmieniać.
Warto, zachęcić swoje dzieci do tworzenia razem z nimi elementów otoczenia. Możesz poprosić dziecko, aby opowiedziało, jak wyobraża sobie miejsce, w którym bohater się znajduje. Może narysować je lub opisać własnymi słowami. Taki wspólny proces tworzenia rozwija kreatywność i angażuje dziecko w tworzenie historii.
Elementy wspierające fabułę: Dodaj do otoczenia elementy, które mogą być pomocne lub stanowić wyzwanie dla bohatera. To mogą być magiczne mosty, które znikają, gdy bohater się boi, ale pojawiają się, gdy jest odważny, albo drzewa, które szepczą rady, kiedy bohater ich potrzebuje. Takie szczegóły wzbogacają opowieść i sprawiają, że staje się bardziej dynamiczna.
Tworzenie otoczenia bajki to świetna okazja do rozwijania wyobraźni dziecka i budowania wspólnych wspomnień. Otoczenie powinno wspierać główny temat bajki, podkreślać emocje i wzbogacać całą opowieść. Eksperymentuj z różnymi miejscami, baw się kolorami i szczegółami – niech każda historia będzie wyjątkowym, pełnym magii światem, do którego dziecko chętnie będzie wracać.
Zalecam, by wmieszać w bajkę miejsca, które Twoje dziecko zna doskonale, tym sposobem możesz np. pokonać w nim strach przed byciem we wskazanym miejscu (np w jednym z rozdziałów mojej bajki opisany jest „strach przed dentystą”).
Problem lub wyzwanie.
4. Problem lub wyzwanie
Problem lub wyzwanie, przed którym staje główny bohater, jest kluczowym elementem każdej opowieści terapeutycznej. To właśnie ono napędza fabułę, tworzy napięcie i pozwala na pokazanie drogi, jak bohater uczy się radzić sobie z emocjami lub trudnymi sytuacjami. Dla dziecka jest to przykład, że każda przeszkoda może być pokonana, a emocje mogą być zrozumiane i zaakceptowane. Oto, jak podejść do stworzenia problemu lub wyzwania w bajce:
Znajdź odpowiedni problem:
Problem lub wyzwanie powinno być dopasowane do wieku i doświadczeń dziecka. Może to być coś bardzo prostego, jak strach przed ciemnością, czy coś bardziej złożonego, jak nieumiejętność radzenia sobie ze złością lub smutek po przeprowadzce. Wybierając temat, postaraj się, aby był on bliski dziecku, dzięki czemu łatwiej będzie mu się z nim utożsamić.
Przykłady problemów i wyzwań:
Strach przed nowymi sytuacjami: Bohater, który boi się iść do nowej szkoły.Złość i frustracja: Mała dziewczynka, która szybko się denerwuje i musi znaleźć sposób, aby nie krzywdzić innych swoimi słowami.N
ieśmiałość: Zwierzątko, które boi się rozmawiać z innymi i czuje się samotne.
Poczucie odrzucenia: Postać, która czuje, że nie jest akceptowana przez grupę, bądź jedną osobę i musi nauczyć się budować poczucie własnej wartości.
Pokazanie wpływu problemu na bohatera: Opisz, jak problem wpływa na bohatera. Jakie emocje mu towarzyszą? Czy czuje się smutny, przestraszony, samotny, czy może zły? Ważne, aby pokazać, że bohater przeżywa te emocje w sposób zrozumiały dla dziecka. To pomaga małym słuchaczom zobaczyć, że ich uczucia są normalne i mogą być zrozumiane.
Wprowadzenie przeszkód: Problem, przed którym staje bohater, nie powinien być rozwiązany natychmiast. Dodaj przeszkody, które utrudniają bohaterowi radzenie sobie z wyzwaniem. Mogą to być sytuacje, które sprawiają, że emocje bohatera stają się jeszcze silniejsze, lub nowe problemy, które pojawiają się po drodze. Przykładowo, Szczurek Wąchacz przez dziewięć rozdziałów szuka swej przyjaciółki Poli odwiedzając rózne miejsca Wierzbnika.
Rozpoznanie emocji: Pokaż, jak bohater zaczyna rozpoznawać i nazywać swoje emocje. Może to być moment, w którym odkrywa, że to, co odczuwa, to lęk, smutek, zazdrość lub inna emocja. Taki moment jest kluczowy, ponieważ uczy dziecko, że zrozumienie, co się czuje, to pierwszy krok do radzenia sobie z tymi emocjami.
Wzmacniające przesłanie: Podkreśl, że problem jest częścią podróży, która pozwala bohaterowi rosnąć w siłę i wiedzę. To ważne, aby dziecko zobaczyło, że każda trudność, z którą się mierzymy, niesie za sobą lekcję. Nawet jeśli bohater nie od razu rozwiązuje problem, staje się bardziej świadomy i zdobywa umiejętności, które pomogą mu w przyszłości.
Tworząc wyzwanie w bajce, pamiętaj, aby była to historia pełna nadziei i wsparcia. Dzieci muszą zobaczyć, że chociaż problemy mogą być trudne, zawsze istnieje sposób na ich rozwiązanie lub zrozumienie. Pokaż, że bohater nie jest sam – ma wsparcie innych postaci lub znajduje siłę w sobie. Dzięki temu dziecko uczy się, że nie musi być samo ze swoimi emocjami, a każda przeszkoda jest do pokonania z czasem i cierpliwością. Warto odzwierciedlać w bajce te emocje, z którymi boryka się Twoje dziecko.
Pomocnik lub mentor.
5. Pomocnik lub mentor
Pomocnik lub mentor to postać, która wspiera głównego bohatera w jego podróży, dostarcza rad, pomaga zrozumieć emocje i stawić czoła wyzwaniom. Taka postać może przyjmować różne formy – od przyjaciela, przez zwierzę, aż po magiczne stworzenie, jak np. wspominana wcześniej mucha Wiatr. Pomocnik symbolizuje wsparcie, którego każdy z nas potrzebuje w trudnych chwilach, i pokazuje dziecku, że zawsze jest ktoś, kto może pomóc zrozumieć i pokonać trudności.
Wybór postaci pomocnika: Zastanów się, kto będzie najlepszym wsparciem dla Twojego bohatera. Pomocnik może być kimś, kogo dziecko już zna i lubi – np. przyjacielem, dziadkiem, pluszakiem lub zwierzątkiem. Jeśli chcesz nadać historii bardziej magiczny charakter, pomocnikiem może być wróżka, dobry smok czy mówiąca szmaciana lalka jak w Sackboyu. Kluczowe jest, aby ta postać była ciepła, mądra i pełna empatii.
Rola pomocnika w historii: Pomocnik nie rozwiązuje problemu za bohatera, ale wskazuje drogę i inspiruje do podjęcia działania. Może zadać pytania, które skłonią bohatera do refleksji, udzielać rad lub opowiadać historie, które pomogą zrozumieć sytuację z innej perspektywy. Dzięki temu bohater odkrywa swoją wewnętrzną siłę i uczy się, jak samodzielnie radzić sobie z emocjami.
Przykładowe sceny z udziałem pomocnika:
Bohater spotyka pomocnika w najtrudniejszym momencie, gdy traci nadzieję. Pomocnik przypomina mu o jego wcześniejszych sukcesach i mówi: „Pamiętasz, jak kiedyś udało ci się…?”. To buduje w bohaterze wiarę w siebie.
Pomocnik wprowadza bohatera w małe zadania poboczne, które pomagają mu stawiać pierwsze kroki w przezwyciężaniu problemu, np. mówi: „Spróbuj zamknąć oczy i wyobrazić sobie miejsce, gdzie czujesz się bezpiecznie”.
W momencie kulminacyjnym pomocnik przypomina bohaterowi, że ma w sobie wszystko, czego potrzebuje, aby przezwyciężyć trudność: „To nie ja pokonam ten strach za ciebie, ale mogę być obok i wspierać cię w każdym kroku”.
Znaczenie pomocnika dla dziecka: Dzięki postaci pomocnika dziecko widzi, że nie musi mierzyć się z problemami samotnie. Pomocnik pokazuje, że każdy, niezależnie od sytuacji, może liczyć na wsparcie i że szukanie pomocy jest czymś naturalnym i ważnym. To uczy, że prośba o pomoc nie jest oznaką słabości, ale siły i odwagi.
Podczas opowiadania historii warto podkreślać, że każdy z nas ma swoich „pomocników” – czy to rodziców, nauczycieli, przyjaciół, czy inne bliskie osoby. Zachęcaj swoje dziecko, aby opowiedziało, kto w jego życiu jest takim wsparciem. Możesz też zapytać: „A kto byłby twoim pomocnikiem w tej historii? Co by ci powiedział?”. Taka rozmowa pomaga budować poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że dziecko nie jest samo w swoich przeżyciach, a dodatkowo niesamowicie buduje więz miedzy Wami.
Droga do rozwiązania.
6. Droga do rozwiązania
Droga do rozwiązania to kluczowy etap w każdej bajce terapeutycznej. To moment, w którym bohater zaczyna podejmować kroki, aby poradzić sobie z wyzwaniem, które napotkał. To podróż pełna odkryć, nowych doświadczeń i małych sukcesów, które budują pewność siebie i uczą, że radzenie sobie z emocjami to proces. Pokaż dziecku, że nawet jeśli rozwiązanie nie jest natychmiastowe, każde podjęte działanie jest ważne i prowadzi do wzrostu i zrozumienia.
Pierwsze kroki bohatera: Opisuj, jak bohater zaczyna próbować zmierzyć się ze swoim problemem. Może to być podjęcie małych kroków, które pokazują, że radzenie sobie z emocjami i trudnościami wymaga czasu i cierpliwości. To mogą być próby, które nie zawsze kończą się sukcesem, co uczy dziecko, że porażki są częścią procesu i pomagają się uczyć.
Napotykane przeszkody: Podczas drogi do rozwiązania bohater może napotykać nowe przeszkody, które jeszcze bardziej podkreślają jego emocje. Mogą to być sytuacje, które sprawiają, że odczuwa jeszcze większy strach, smutek czy frustrację, ale z pomocą pomocnika lub dzięki wewnętrznej sile zaczyna dostrzegać, że może stawić czoła trudnościom.
Moment przełomowy: Każda droga do rozwiązania powinna mieć moment przełomowy, w którym bohater dostrzega, że jego działania przynoszą efekty. To moment, w którym zauważa, że emocje, które odczuwał, stają się mniej przerażające, a on sam jest silniejszy, niż myślał. Może to być chwila, w której bohater wygrywa z lękiem, pierwszy raz śmieje się po smutku, czy odważnie podejmuje działanie, które wcześniej wydawało się niemożliwe. Pamiętaj, moment przełomowy wcale nie musi być wielka połowie bajki, np Szczurek Wąchacz na Tropie: Gdzie jest Pola? Taki moment ma w ostatnim rozdziale, gdy smutny, praktycznie załamany wraca do domu tytułowej Poli, a tam.. i właśnie o tą nadzieję chodzi!
Podkreślenie procesu, a nie tylko wyniku: Warto pokazać, że droga do rozwiązania to nie tylko cel końcowy, ale również proces, który jest pełen nauki. Dzięki temu dziecko zrozumie, że każda mała próba i każdy krok są wartościowe, nawet jeśli od razu nie przynoszą pełnego sukcesu.
Podczas czytania bajki z dzieckiem możesz zadawać pytania: „Co byś zrobił, gdybyś był na miejscu bohatera?”, „Czy myślisz, że to była łatwa decyzja?”. W ten sposób dziecko zacznie się zastanawiać, jak samodzielnie podchodzić do trudnych sytuacji. Pamiętaj, aby podkreślać, że każdy proces wymaga czasu, a małe kroki mogą prowadzić do wielkich zmian. Dzięki tej drodze dziecko nauczy się, że nie musi być doskonałe od razu – ważne jest, aby próbować i iść naprzód.
Kulminacja i rozwiązanie.
7. Kulminacja i rozwiązanie
Kulminacja i rozwiązanie to moment, w którym bohater osiąga przełom, a historia prowadzi do pozytywnego zakończenia. To punkt, w którym wszystkie wcześniejsze działania i doświadczenia bohatera przynoszą rezultat, a on sam staje się bardziej świadomy swoich emocji i sposobów radzenia sobie z nimi. W bajkach terapeutycznych ważne jest, aby to rozwiązanie nie było zbyt nagłe czy nierealistyczne – powinno pokazywać, że proces dojścia do celu wymagał pracy, ale przyniósł satysfakcjonujący efekt.
Kulminacyjny moment: Opisując kulminację, pokaż, jak bohater mierzy się z najważniejszym wyzwaniem w historii. Może to być scena, w której decyduje się przełamać swój strach, podjąć odważną decyzję lub stawić czoła emocjom, które wcześniej go przytłaczały. Kulminacja powinna być pełna napięcia, ale jednocześnie dostosowana do wieku dziecka – nie powinna zawierać treści zbyt przerażających ani przytłaczających.
Rozwiązanie: Rozwiązanie to moment, w którym bohater uświadamia sobie, że jego wysiłki przyniosły pozytywne zmiany. Ważne, aby było to realistyczne – bohater nie musi całkowicie „pokonać” swoich emocji, ale powinien nauczyć się z nimi żyć i lepiej je rozumieć. Rozwiązanie powinno pozostawiać dziecko z poczuciem nadziei i przekonaniem, że każda emocja ma swoje miejsce i można nad nią pracować.
Podsumowanie, co bohater się nauczył: Pokaż, jak bohater odczuwa zmianę po przejściu przez wszystkie wyzwania. Może zdać sobie sprawę, że odwaga to nie brak strachu, ale działanie mimo niego, albo że smutek można pokonać dzięki wsparciu i przyjaźni. Takie podsumowanie pomaga dziecku zrozumieć, że trudności są częścią życia, ale można je przezwyciężać.
Elementy wzmacniające rozwiązanie: Dodaj do zakończenia elementy, które wzmacniają pozytywny przekaz – np. wspólne świętowanie z przyjaciółmi, symboliczne gesty, takie jak pojawienie się tęczy po deszczu, które pokazują, że po trudnych chwilach zawsze przychodzi coś dobrego.
Podczas czytania zakończenia z dzieckiem, podkreśl, że każdy z nas ma swoją drogę do radzenia sobie z emocjami i że każdy krok, który robimy, jest wartościowy. Możesz zapytać dziecko: „Co Twoim zdaniem bohater nauczył się z tej historii?”, „Czy myślisz, że też byś sobie poradził w takiej sytuacji?”. Dzięki temu dziecko zrozumie, że jest zdolne do pokonywania własnych wyzwań i że każda historia, nawet jeśli nie ma idealnego zakończenia, jest pełna nadziei i możliwości.
Zakończenie.
8. Zakończenie
Zakończenie historii to moment, który zostaje z dzieckiem na długo po tym, jak bajka dobiegnie końca. Dobrze napisane zakończenie powinno dawać poczucie satysfakcji, spokoju i nadziei. W bajkach terapeutycznych zakończenie powinno podkreślać, że nawet jeśli życie przynosi trudności, zawsze istnieje sposób, aby sobie z nimi poradzić, rozwijając w dziecku poczucie siły i zrozumienia.
Podsumowanie drogi bohatera: Zakończenie powinno nawiązywać do podróży, którą przeszedł bohater, i podkreślać, jak się zmienił. To dobry moment, aby pokazać, co bohater zrozumiał o sobie i swoich emocjach, jakie lekcje wyniósł z tej przygody, i jak może to zmienić jego przyszłość. Uczy to dziecko, że każdy, niezależnie od napotkanych trudności, może odnaleźć w sobie siłę do zmiany i rozwoju.
Przykład zakończenia: „Mała myszka, która kiedyś bała się wszystkiego, teraz siedziała odważnie w szkole z przyjaciółmi i uśmiechała się. Odkryła, że tak ogromna szkoła to nie tylko strach, ale też piękno, które można podziwiać. Wiedziała, że w przyszłości mogą pojawić się nowe wyzwania, ale teraz była gotowa, aby stawić im czoła, wiedząc, że nie jest sama”.Epilog lub dalsze refleksje: Możesz dodać krótki epilog, który pokaże, jak bohater wykorzystuje swoją nową wiedzę w codziennym życiu. To sposób na pokazanie, że nauka, którą wyniósł, jest trwała i ma wpływ na jego przyszłość. Epilog może też zawierać zachętę do odkrywania nowych przygód lub wyzwań.
Przesłanie pełne nadziei: Zakończenie powinno podkreślać, że chociaż bohater napotkał trudności, teraz jest silniejszy i bardziej świadomy swoich emocji. Ważne jest, aby dziecko czuło, że nawet jeśli teraz ma przed sobą własne wyzwania, jest w stanie je pokonać i ma wsparcie w sobie lub w otoczeniu.
Symboliczne zakończenie: Rozważ dodanie symbolicznych elementów, które wzmacniają pozytywny przekaz. Mogą to być rzeczy takie jak tęcza pojawiająca się po burzy, uśmiech bohatera na tle zachodzącego słońca, czy wspólne świętowanie z przyjaciółmi. Takie szczegóły wizualne mogą wzmocnić emocjonalne znaczenie zakończenia.
Zachęta do refleksji: Na koniec historii zachęć dziecko do zastanowienia się nad tym, co nauczyło się z bajki. Możesz zapytać: „Co myślisz, że było najtrudniejsze dla bohatera?” lub „Czy jest coś, co chciałbyś zrobić, aby stać się bardziej odważnym lub spokojnym jak bohater?”. Tego typu pytania pomagają dziecku zrozumieć, że historie nie są tylko opowieściami, ale także lekcjami, które można przenieść do codziennego życia.
Pamiętaj, aby zakończenie bajki pozostawiało dziecko z pozytywnymi emocjami i poczuciem bezpieczeństwa. Każda historia powinna dawać nadzieję i przypominać, że nawet trudne emocje są częścią życia, które można zrozumieć i oswoić. Po przeczytaniu bajki zachęć dziecko, aby opowiedziało, co najbardziej mu się podobało i jak myśli, że bohater poradzi sobie z przyszłymi wyzwaniami. To wzmacnia zrozumienie emocji i buduje poczucie własnej wartości u dziecka.
Listopad 2024 – Przemysław Skowron