Rozdział 8: Kraina Dźwięków.
Kraina bez ścian! bez dróg!… gdzie dźwięki są mapą, a fale dźwiękowe układają się jak świetliste obrazy. 
Rozdział 8: Kraina Dźwięków – Melodia serca i mądrość słuchania
Wyruszyliśmy w kolejną niesamowitą przygodę z Anią, Kasią i Patrykiem – tym razem do Krainy Dźwięków! 
To miejsce, gdzie każdy krok to nuta, a każdy szelest kryje wskazówki.
Dzieci uczyły się, że słuchanie to klucz do odkrywania świata i wzajemnego zrozumienia. Na magicznej tablicy przeczytały:
„Słuchaj, a usłyszysz więcej, niż widzisz. Dźwięk jest jak fala, przynosi informacje, gdy się w niego wsłuchasz„.
A czy my potrafimy słuchać? Nie tylko siebie nawzajem, ale też tego, co mówi natura, otoczenie, a nawet cisza?
W Krainie Dźwięków dzieci rozwiązywały zagadki, tańczyły w rytmie melodii i odkryły, że każdy dźwięk niesie emocje. Serce Ani śpiewało o odwadze, Kasi o przyjaźni, a Patryka o sile, która płynie z jedności. 
Razem stworzyli melodię, która otworzyła drzwi do następnej przygody.
Rady dla dzieci: Słuchanie to supermoc!
Słuchaj dźwięków wokół siebie. Każdy dźwięk może być ciekawy: śpiew ptaków, szum wiatru, a nawet cisza!
Znajdź swoją melodię serca, która sprawia, że jesteś szczęśliwy/a lub odważny/a? Może to piosenka, którą lubisz, albo dźwięk ulubionej zabawy?
Słuchaj innych, czasami Twoi przyjaciele mówią coś ważnego. Słuchając, możesz im pomóc!
Baw się dźwiękami Spróbuj klaskać, śpiewać albo wydawać różne dźwięki i sprawdź, co z tego wyjdzie. Może odkryjesz coś niezwykłego? Może umiesz naśladować różne dźwięki przedmiotów albo zwierząt?
Rady dla rodziców: Jak nauczyć dziecko słuchania?
Zachęcaj do odkrywania świata dźwięków, spędźcie chwilę, wsłuchując się w dźwięki w domu, na spacerze lub w ogrodzie. Pytaj dziecko: „Co słyszysz?”
Rozmawiajcie o emocjach w dźwiękach, pokaż, że muzyka i dźwięki wyrażają uczucia. Wspólnie posłuchajcie melodii, które są radosne, spokojne lub odważne.
Ćwiczcie uważne słuchanie, zagrajcie w grę: zamknijcie oczy i zgadnijcie, jaki to dźwięk (np. kapanie wody, stukot kluczy).
Uczcie się słuchać siebie nawzajem, pokaż, że Twoje dziecko jest ważne, kiedy opowiada o swoich uczuciach. Uważne słuchanie buduje zaufanie i bliskość.
Kreujcie wspólnie dźwięki, śpiewajcie, klaskajcie, grajcie na instrumentach (nawet tych zrobionych z garnków i łyżek!). To świetna zabawa i sposób na naukę.
Dźwięki to magia, która łączy serca!
To nauka dla nas wszystkich:
Słuchanie to nie tylko sztuka, ale i supermoc.
Każdy dźwięk ma swoją historię.
Słuchając, możemy zrozumieć więcej i głębiej.
A co śpiewa Twoje serce? 
Kraina Dźwięków jest pełna magii. Zostańcie z nami i odkrywajcie magię snów!
„Labirynt Marzeń: W Świecie Snów”
Rozdział 8: Kraina Dźwięków
Kiedy drzwi z Krainy Lodu otworzyły się, dzieci usłyszały głośny, przerażający hałas. Dźwięk wypełniał całą przestrzeń, wibrując i wprawiając powietrze w drgania.
Co to jest?! – krzyknęła Ania, zasłaniając uszy rękami.
Kasia zrobiła krok wstecz, a Patryk spróbował skupić się na tym, co słyszy. W tej chwili, na ich głowach pojawiły się, nauszniki, przypominające zimowe ochraniacze na uszy. Hałas nagle ucichł, a dzieci poczuły ulgę.
To… magia snu? – zapytała Kasia, dotykając nauszników.
Może to sposób, żebyśmy mogli się przyzwyczaić do tego miejsca – odpowiedział Patryk.
Przed nimi rozpościerała się Kraina Dźwięków, niesamowita przestrzeń, gdzie wszystko zdawało się być utkane z muzyki. Nie było widocznych żadnych ścian ani dróg. Zamiast tego dźwięki tworzyły niewidzialne bariery, melodyjne mosty i pulsujące ścieżki. Ania, Kasia i Patryk widzieli, że fale dźwiękowe „tańczą” w powietrzu, że przypominają wirujące linie światła, które raz są głośniejsze, a raz cichsze.
Ania zdjęła nauszniki, próbując wsłuchać się w otoczenie. Tym razem nie było to już przerażające, usłyszała delikatne nuty, które układały się w spokojną melodię.
To jest jak… orkiestra! – zawołała z zachwytem.
Słyszycie to? Każda nuta coś chce nam powiedzieć. Jedne dźwięki są głośniejsze, inne cichsze… Może to coś znaczy? – zapytała Kasia.
Patryk spojrzał w górę, a tam, fale dźwiękowe układały się jak sprężysty wzór. Musimy nauczyć się je rozumieć. Może to coś w rodzaju mapy? – zapytał. Po czym wskazał na jedną ze ścieżek.
Ania, Kasia i Patryk ruszyli ostrożnie stawiając kroki. Jednocześnie byli pełni skupienia, by podążać za dźwiękami. Każdy ich krok wydawał inny odgłos: dźwięk dzwonka, śpiew ptaków, stukot kamienia. Ten marsz był jak gra muzyczna, w której każdy dźwięk miał swoje miejsce i znaczenie.
W pewnym momencie zatrzymali się przed wielką tablicą, zbudowaną z migoczących fal dźwiękowych. Na niej widniał napis:
„Słuchaj, a usłyszysz więcej, niż widzisz. Dźwięk jest jak fala, przynosi informacje, gdy się w niego wsłuchasz”.
Patryk przeczytał napis na głos, a Ania dodała: Czyli warto słuchać nie tylko siebie, ale i innych, bo każdy dźwięk ma swoją historię.
Kasia spojrzała na migoczące fale na tablicy. Dźwięk to coś więcej niż tylko hałas. To opowieść, wskazówka i emocja.
Przed nimi pojawiła się pierwsza zagadka:
„Co jest szybsze od wiatru, ale niewidzialne? Możesz je poczuć, ale nigdy zobaczyć”.
Proste! To… fala dźwiękowa! – zawołała Ania.
Gdy tylko wypowiedziała odpowiedź, tablica rozbłysła i otworzyła kolejną ścieżkę. Tym razem dzieci zobaczyły, jak most z dźwięków formuje się przed nimi, układając się w kształt nuty.
Każdy ich krok po moście wydawał piękną melodię. Raz była to kołysanka, innym razem radosna piosenka. Most prowadził ich przez kolejne przestrzenie Krainy Dźwięków.
Nagle usłyszeli dziwne szumy i piski. Ścieżka dźwiękowa zaczęła falować, a dzieci musiały nauczyć się poruszać w harmonii z tymi dźwiękami.
To jak taniec, a czasem jak zagadka – zaśmiała się Kasia, robiąc co chwilę mały podskok w rytm słyszanej melodii.
Po dłuższej wędrówce dotarli do wielkiego dźwiękowego kanionu, gdzie fale dźwiękowe, jak na sen przystało, w magiczny sposób mieniły się jak brokat, formując przy tym różne symbole: serce, słońce, nuty i… uśmiech. Nad nimi pojawił się napis:
„Dźwięk łączy serca, bo uczy słuchać. Jaką melodię niesie twoje serce?”.
Dzieci spojrzały na siebie.
Ania powiedziała: Moje serce śpiewa o odwadze.
Kasia dodała: Moje o przyjaźni.
A Patryk zakończył: Moje o sile, która płynie z nas wszystkich razem.
W tej sqmej chwili symbole połączyły się w jedną całość, tworząc przepiękną melodię. Drzwi do kolejnej krainy otworzyły się. Za nimi cała trójka zobaczyła… tunel?!
Czy.. czy to nie wygląda jak tunel z gwiazd? – zapytała Kasia.
Coś mi się wydaje, że nasza przygoda zbliża się do końca – powiedział Patryk.
Ania spojrzała na Kasię i Patryka i cała ekipa zgodnie ruszyła przed siebie.
Za nimi Kraina Dźwięków powoli cichła, a przed nimi rozpościerała się ostatnia, nieznana ścieżka prowadząca do… gwiazd?
