Rozdział 2: Uśmiech Amelki.
„Marysia i Kwiat Przyjaźni”
Rozdział 2: Uśmiech Amelki
W miasteczku zapowiadał się piękny, słoneczny dzień. Marysia, jak co rano, wstała wcześnie, by powitać nowy dzień w swoim ogrodzie. Lulu, jej wierny piesek, radośnie machała ogonkiem, kręcąc się wokół pachnących grządek z lawendą. Marysia podeszła do swojego magicznego kwiatu, który każdego ranka rozkwitał na nowo, rozświetlając ogród delikatnym, złotym blaskiem.
W szkole Marysia zauważyła, że jej koleżanka Amelka, która zazwyczaj była pełna życia i uśmiechu, dziś siedziała cicho, zapatrzona w jeden punkt. Amelka, zawsze otoczona przyjaciółmi i znana z radosnego śmiechu, wydawała się teraz jakaś inna.
Podczas przerwy Marysia usiadła obok Amelki, która nawet nie zauważyła jej obecności. Lulu, wyczuwając smutek dziewczynki, podeszła do niej, delikatnie opierając pyszczek na jej kolanach. Amelka spojrzała na Lulu i pogłaskała ją, ale Marysia zauważyła łzy w oczach koleżanki.
– Amelka, co się stało? – zapytała Marysia, kładąc dłoń na jej ramieniu.
Amelka spuściła wzrok, a po chwili cicho odpowiedziała:
– To przez mój aparat na zęby… Wczoraj dzieci się ze mnie śmiały, mówiły, że wyglądam śmiesznie. Nie chciałam go nosić, ale mama powiedziała, że muszę. Czuję się brzydka…
Marysia poczuła, jak coś ściska jej serce. Wiedziała, że Amelka zawsze była pełna energii i pewności siebie, a teraz aparat stał się dla niej źródłem wstydu i smutku. Marysia postanowiła, że musi zrobić coś, aby Amelka znów poczuła się dobrze ze sobą.
Po szkole Marysia szybko wróciła do domu i pobiegła do ogrodu, gdzie czekał na nią magiczny kwiat. Uklękła przed nim, zamknęła oczy i wyszeptała:
– Kwiatku, proszę, pomóż Amelce znowu poczuć się piękną i wyjątkową. Chcę, żeby znów była szczęśliwa i pewna siebie.
Z kwiatu uniósł się złocisty pyłek, który lekko opadł na ziemię, a Marysia poczuła ciepło w sercu. Wiedziała, że coś się zmieni.
Następnego dnia w szkole Amelka przyszła z nową energią. Na lekcji plastyki dzieci tworzyły portrety swoich przyjaciół. Jedna z koleżanek namalowała Amelkę z wielkim uśmiechem i napisała pod spodem: „Najpiękniejsza, bo ma serce ze złota”. Widząc to, Amelka nie mogła powstrzymać uśmiechu. Wkrótce inne dzieci zaczęły dodawać do swoich obrazków słowa, które pokazywały, jak bardzo cenią Amelkę za jej dobroć i życzliwość.
Marysia z radością zauważyła, że jej koleżanka znów jest sobą – uśmiechniętą, pełną życia dziewczynką, której aparat na zębach przestał przeszkadzać. Zrozumiała, że to nie wygląd, ale to, co mamy w sercu, czyni nas pięknymi.
Kiedy wróciła do domu, zauważyła, że kwiat jak zwykle zniknął, ale teraz już wiedziała, że jego magia polega na tym, by pomagać dostrzegać piękno i dobro, które są w nas i wokół nas.
Marysia czuła, że znów zrobiła coś dobrego. Chociaż prosiła o pomoc magiczny kwiat, to jej troska i empatia sprawiły, że Amelka znowu poczuła się pewna siebie. Marysia zaczynała rozumieć, że prawdziwą magią jest dobro, które okazujemy innym.
Kreatywne Misje: Rozdział 2 – Uśmiech Amelki
W Rozdziale 2 Marysia pomaga Amelce, która ma trudności z akceptacją siebie. Dzięki wsparciu Marysi, Amelka zaczyna dostrzegać swoje mocne strony i uczy się, że jest wyjątkowa taka, jaka jest.
Misja Rozdziału 2: Odkryj Swoją Wyjątkowość
Cel: Zachęcenie dzieci do refleksji nad swoimi mocnymi stronami i cechami, które czynią ich wyjątkowymi.
Jak to zrobić?
- Materiały: Kartka papieru, długopis, kredki, farby, lusterko (opcjonalnie).
- Krok 1: Stań przed lustrem (lub wyobraź sobie siebie) i zastanów się, co w sobie najbardziej lubisz. Może to być coś związanego z wyglądem, umiejętnościami, charakterem lub czymś, co sprawia Ci radość.
- Krok 2: Na kartce papieru narysuj siebie. Wokół rysunku zapisz słowa lub narysuj symbole, które opisują Twoje mocne strony. Możesz też poprosić bliską osobę, aby powiedziała Ci, co w Tobie podziwia.
- Krok 3: Zastanów się, jak możesz wykorzystać swoje mocne strony, aby pomagać innym i czuć się dobrze z samym sobą. Co sprawia, że jesteś wyjątkowy? Jak możesz dzielić się swoją wyjątkowością z innymi?
Dodatkowe zadanie: Spróbuj każdego dnia znaleźć w sobie jedną rzecz, którą doceniasz. Możesz zapisać to w specjalnym zeszycie, tworząc „Dziennik Dobrych Myśli o Sobie”. Na koniec tygodnia przeczytaj wszystkie zapisane rzeczy i zobacz, ile masz w sobie siły i pozytywnych cech.
