„Ślimaczek Wędrowniczek”

🌿🐌 Ślimaczek Wędrowniczek:
o uważności i prostym szczęściu ✨🌙

Czy trzeba pędzić, by odkrywać świat?
Czy trzeba być głośnym, by coś poczuć naprawdę?

Niekoniecznie… czasem wystarczy czułki wystawić do słońca i po prostu… iść.

Przedstawiam Wam Ślimaczka Wędrowniczka – małego podróżnika, który powoli, z ciekawością i łagodnością przemierza ogród pełen przygód, postaci i mądrości ukrytych w ciszy.
Nie śpieszy się. Obserwuje. Spotyka.
I zasypia z uśmiechem. 🐌💚

To wiersz dla dzieci i dorosłych.
O tym, że warto się zatrzymać.
O tym, że piękno rośnie w ciszy.
O tym, że każdy liść, każda pszczółka i każda stokrotka może być początkiem historii.

📖 kazdy z nas, doskonale zdaje sobie sprawę, jak ważne jest dobro ukryte w prostych słowach.

Zapraszam do posłuchania / przeczytania.
I jeśli poczujesz spokój… zostaw 💚 dla Ślimaczka.


Ślimaczek Wędrowniczek
autor: Przemysław Skowron
🐌🌿✨

Gdy rosa jak paciorki na liściach się mieni,
Ślimaczek Wędrowniczek rusza w świat zieleni.
Przeciąga się leniwie, wystawia czułki,
wita go motylek i dwie małe pszczółki.

Pod liściem kapusty, zatrzymał się chwilkę,
podziwia rosę, wypił jedną kropelkę.
A potem powolutku, bez żadnej ochoty,
rusza dalej ścieżynką, wędrować bez psoty.

Na miedzy spotyka Mrówkę, w pośpiechu:
„Cześć, Ślimaku! Przesuń się, bo mi nie do śmiechu!
Muszę przenieść ziarenko, sprzątać, kopać, budować!”
Ślimaczek się uśmiecha: „A ja wolę obserwować!”

Idzie dalej, powoli, przy kępie pietruszki,
tam spotyka Chrząszcza przeganiającego muszki.
Chrząszcz nic nie mówił, tylko spojrzał łagodnie,
a Ślimak skinął głową, równie pogodnie.

Zamienili to jedno spojrzenie, jak myśl bez słowa.
I każdy ruszył w swoją stronę, jakby zaczynał od nowa.
Pod piękną stokrotką, gdzie trawa się gniecie,
bzyczy radośnie, bąk znany w całym świecie.


„Cześć, Ciepłobrzuchu! Tak wcześnie już w locie?”
„Słońce mnie budzi, opromienia kwiaty w swym złocie.”
„Ja wolę powoli, w ślimaczym spacerze…”
„I dobrze! Bo piękno rośnie właśnie w ciszy i mierze.”

Zmęczony, ale szczęśliwy, zwiedził pół świata,
Bo dla niego ogród, to kraina bogata.
Słońce już się chyli, wśród liści tańczą cienie,
Ślimaczek Wędrowniczek szuka sobie schronienie.

Pod liściem kapusty, w swym domu w muszelce,
zasypia szczęśliwy… jak sen w ciepłej kołderce.

KONIEC 🌙🐌